Van mindmap tot theatershow!

Woensdagavond, 11 mei 2011.
Ik ben onderweg naar Almere. Ik heb een afspraak bij Ali B thuis om met hem te mindmappen over zijn nieuwe theaterprogramma. Aangekomen in Almere tref ik Mo, de broer van Ali. Ali en Bregje zijn nog onderweg van een videoshoot, ergens op een Noordzeestrand. Mo en ik kletsen wat op de stoep voor het huis, natuurlijk ook over mindmappen. Het is een mooie bijna-zomerdag. Als Ali arriveert gaan we -nadat zoonlief naar bed is gebracht- aan de slag aan de grote tafel. Ik heb papier bij me, stiften. Ali vertelt over zijn show en het script (dat ik eerder die week ook al had ontvangen). Ik zet zijn ideeën in een mindmap en daardoor komt het creatieve denkproces echt los. We brainstormen, sparren, en schieten van het ene idee in het ander. Doordat het creatief denken zo’n boost krijgt, kantelt het originele idee. De producer wordt gebeld en er is toestemming voor de nieuwe ideeën. We zijn vol op dreef en Ali brengt zelfs terplekke Freek de Jonge en Najib Amhali telefonisch op de hoogte. (Je kunt je voorstellen dat ik besefte ik in een behoorlijk unieke situatie zat..!)
Aan het einde van de productieve, intensieve avond  scheur ik de mindmap uit mn schetsboek. Ali wil hem erbij hebben als hij de volgende dag zijn eerste voorlees-tryout heeft. We geven elkaar een knuffel en om 00:45 verlaat ik Almere. (Nog een hele tour om weer in de bewoonde wereld te komen, want mn navigatiekaart is verouderd en volgens Garmin rij ik door niemandsland..)

Zaterdagavond, 21 januari 2012
Ik ben met mijn vrouw Monique onderweg naar de schouwburg in Arnhem. Vanavond gaan we de show van Ali bijwonen. Ali had me nog ge-smst of hij nog kaarten moest regelen, maar die waren al in huis.
De voorstelling voltrok zich voor mij alsof een mindmap tot leven kwam. Een bijzondere gewaarwording. Herkenbare patronen en passages waarvan de oorsprong me terugbracht naar de herinnering aan de grote tafel in Almere. Ook het ‘omdenken’  waar we in mei zo mee bezig waren geweest, had zich diep genesteld in de boodschap van de show. Natuurlijk waren ook nieuwe elementen toegevoegd aan de voorstelling; zoiets groeit, ontwikkelt en is daardoor aan verandering onderhevig. en zeker de opzet van Ali’s voorstelling. Tijdens de show herkende Ali me in het publiek, riep mn naam en gooide er nog even een reclameboodschap voor mijn boek uit. Erg grappig.
Na afloop van de voorstelling maakten we wat haast, want we wilden nog even een verjaardag-bliksembezoekje doen. Echter, in de auto ging de telefoon. Het was Mo. Of we nog in het theater waren en nog even tijd en zin hadden om met Ali na te kletsen. We maakten rechtsomkeert, terug naar de schouwburg dus. Even later blikten we backstage, onderuit met een drankje, met Ali terug op de voorstelling. ‘Wat vond je ervan’ , vroeg ie. Ik gaf em een grote glimlach en zijn reactie was …natuurlijk een knuffel. Een mooi mens!