‘Mindmappen is ook erg goed voor het scheiden van hoofd- en bijzaken, ja’. Dat hoor ik vaak als het gaat om de voordelen van mindmappen.
En daar zit natuurlijk wel een kern van waarheid in. Mindmappen is namelijk het uitgelezen instrument om informatie te ordenen. En niet alleen ordenen in de zin van groeperen, clusteren. Nee, de mindmap gaat een stap verder en biedt de mogelijkheid om hiërarchisch te ordenen. (Ik vergelijk het altijd met Darwin’s ‘Origin of species’).
Toch dekt de opmerking ‘het scheiden van hoofd- en bijzaken’ niet goed de lading.
De hoofdtakken van de mindmap worden de basale ordeningsconcepten genoemd. Ze worden gebruikt om de informatie in de meest basale vorm te ordenen. Van daaruit (hiërarchie) ontstaan de vertakkingen. Hoe verder de vertakkingen zich ontwikkelen, hoe specifieker ze worden.
En hier zit nu de misvatting.
Bij hoofd-en bijzaken wordt in feite gesteld dat het één belangrijk is en het ander minder belangrijk (‘het is maar bijzaak’). Dat is dus niet zo: Zowel de BOC’s , de hoofdtakken, als de subtakken zijn van groot belang. De BOC’s om informatie in de meest basale vorm te ordenen en daardoor de weg te openen voor de associaties die daaruit voort kunnen vloeien, de subtakken om tot dat specifieke deel te komen wat vaak datgene is waar men naar op zoek is, waar het om draait.
Spreken van hoofd- en bijzaken kan dus voor verwarring zorgen. Denk niet in belangrijk en minder belangrijk. De gehele mindmap is van belang, van algemeen naar specifiek!